Το βάρος ενός παιδιού αποτελεί εξαιρετικό δείκτη της γενικής υγείας του. Η αδυναμία αύξησης του βάρους του κατά τους αρχικούς μήνες και τα πρώτα χρόνια της ζωής του, μπορεί να έχει καθυστέρηση στην ανάπτυξή του, διαταραχές της ψυχικής του ανάπτυξης και αυξημένη ευπάθεια σε μολυσματικές ασθένειες.  

Η σύνθεση του σώματος των παιδιών αλλάζει καθώς μεγαλώνουν, γι’ αυτό ο καθορισμός του υγιές βάρους τους είναι λιγότερο σαφές σε σχέση με τους ενήλικες. Για τον καθορισμό της κατηγορίας του σωματικού βάρους των παιδιών σε φυσιολογικό βάρος, υπέρβαρο και ελλιποβαρές, υπάρχουν ειδικά διαγράμματα ανάπτυξης (είτε για κορίτσια ή αγόρια). Στα διαγράμματα αυτά απεικονίζονται η ηλικία και το βάρος με τα οποία μπορεί να ληφθεί ένα εκατοστημόριο κατάταξης. Η εκατοστιαία θέση υποδεικνύει τη σχετική θέση του ΔΜΣ (δείκτης μάζας σώματος) του παιδιού μεταξύ των παιδιών του ίδιου φύλου και ηλικίας. Το παιδί θεωρείται ελλιποβαρές αν το βάρος του είναι μικρότερο από το τρίτο εκατοστημόριο που αντιστοιχεί στην ηλικία και το φύλο του.  

Όλα τα παιδιά χρειάζονται να λαμβάνουν την ενέργεια (θερμίδες) και τα θρεπτικά συστατικά που προέρχονται από μια ποικίλη και ισορροπημένη διατροφή.  

Είναι σημαντικό να γνωρίζετε ότι, τα παιδιά έχουν μικρότερα στομάχια από τους ενήλικες και γι’ αυτό, δεν μπορούν να πάρουν όλη την ενέργεια που χρειάζονται από τρία γεύματα την ημέρα. Έτσι, χρειάζεται να τρώνε μερικά μικρά, υγιεινά σνακ για την ενίσχυση της ενεργειακής τους πρόσληψης, δηλαδή θα πρέπει να τρώνε μικρότερες ποσότητες πιο συχνά. Ένα καλό πρόγραμμα διατροφής για τα νήπια είναι τα τρία γεύματα την ημέρα με ένα σνακ το πρωί, ένα το απόγευμα και ένα το βράδυ πριν τον ύπνο.  

Εάν το παιδί σας είναι ελλιποβαρές, μπορεί να είναι δελεαστικό να του δώσετε υψηλής θερμιδικής αξίας ανθυγιεινές τροφές, όπως γλυκά, σοκολάτες, αναψυκτικά και λιπαρά τηγανητά τρόφιμα. Όμως, το κλειδί για την υγιή αύξηση του σωματικού βάρους του παιδιού σας είναι μια υγιεινή και ισορροπημένη διατροφή.  

Μια υγιεινή και ισορροπημένη διατροφή για ένα παιδί σημαίνει:  

• γεύματα που περιέχουν αμυλώδεις υδατάνθρακες, όπως τα ζυμαρικά, το ρύζι και οι πατάτες
• άπαχες πρωτεΐνες, όπως το άπαχο κρέας, τα ψάρια, τα όσπρια, και τα αυγά
• τρεις μερίδες ασβεστίου την ημέρα - ένα μικρό ποτήρι γάλα ή ένα γιαουρτάκι ή ένα κομμάτι τυρί μεγέθους, όπως το σπιρτόκουτο είναι καλές πηγές ασβεστίου. Ασβέστιο, επίσης, υπάρχει στο μπρόκολο, το λάχανο, στις μπάμιες, καθώς, στο λευκό και ολικής αλέσεως ψωμί, τα οποία είναι εμπλουτισμένα με ασβέστιο
• πέντε μερίδες φρούτων και λαχανικών την ημέρα
• αραιωμένο χυμό ή νερό, αντί για ανθρακούχα ποτά 
• σοκολάτα, γλυκά και κέικ μόνο περιστασιακά

 
Η υγιεινή διατροφή για ένα μικρό παιδί δεν είναι η ίδια με εκείνη που συστήνετε για έναν ενήλικα. Πολλές από τις «υγιεινές εναλλακτικές λύσεις τροφίμων» που συστήνονται στους ενήλικες να καταναλώνουν, δεν είναι κατάλληλες για τα μικρά παιδιά και τα πολύ μικρά παιδιά.  

Καταρχήν, τα μικρά παιδιά χρειάζονται τη συμπυκνωμένη ενέργεια που παρέχεται από το λίπος στη διατροφή τους. Καλό θα ήταν, όμως, να λαμβάνουν το λίπος από υγιεινά ενεργειακά πυκνά τρόφιμα, όπως τα λιπαρά ψάρια, το γάλα, το γιαούρτι και το τυρί. Όμως, θα πρέπει να γίνετε περιορισμός στην κατανάλωση των ανθυγιεινών κορεσμένων λιπαρών, όπως τα λίπη που περιέχονται στα μπισκότα, τα πατατάκια, τα κρουασάν και το κέικ.  

Επίσης, όλα τα παιδιά πρέπει να πίνουν πλήρες γάλα μέχρι την ηλικία των δύο ετών και έπειτα από την ηλικία αυτή μπορεί να εισαχθεί στην διατροφή τους το ημιαποβουτυρωμένο γάλα. Ωστόσο, εάν το παιδί σας είναι λιποβαρές, είναι σημαντικό να συνεχίσει να καταναλώνει πλήρες γάλα και μετά τα δύο πρώτα χρόνια της ζωής του.  

Επιπλέον, τα μικρά παιδιά δεν πρέπει να ακολουθούν μια διατροφή πλούσια σε φυτικές ίνες. Τα ακατέργαστα τρόφιμα, όπως τα ζυμαρικά ολικής άλεσης, το μαύρο ψωμί και το ρύζι ολικής αλέσεως μπορούν να φουσκώσουν το παιδί σας πάρα πολύ γρήγορα, πράγμα που σημαίνει, ότι δεν θα πάρουν όλες τις θερμίδες που χρειάζονται. Τα ολικής αλέσεως τρόφιμα θα πρέπει να εισάγονται στην διατροφή των παιδιών σταδιακά, μετά την ηλικία των πέντε ετών που μπορούν να αρχίσουν να χρησιμοποιούν την υγιεινή διατροφή των ενηλίκων.  

Τέλος, δώστε προσοχή στην ποσότητα των υγρών που καταναλώνουν, όπως νερό και χυμούς. Πολλά παιδιά πίνουν πολλά υγρά, μειώνοντας έτσι, την όρεξή τους, με αποτέλεσμα να μην τρώνε πολύ και να μην καταναλώνουν αρκετές θερμίδες και σημαντικά θρεπτικά συστατικά.

Σε αρκετούς ανθρώπους, η συναισθηματική κατάσταση επηρεάζει την όρεξη για φαγητό. Το συναισθηματικό φαγητό, χαρακτηρίζεται από μια ακατάσχετη επιθυμία για φαγητό, που μπορεί να γίνεται ευσυνείδητα ή ασυνείδητα και υπολογίζεται ότι είναι η συχνότερη διατροφική διαταραχή.

Είναι αρκετοί αυτοί που στρέφονται συχνά προς το φαγητό για να θεραπεύσουν τα συναισθηματικά τους προβλήματα. Όταν, υπάρχουν δύσκολες ψυχολογικές καταστάσεις, όπως κατάθλιψη, πλήξη, μοναξιά, θυμός, άγχος, απογοήτευση, προβλήματα με τις διαπροσωπικές σχέσεις και χαμηλή αυτοεκτίμηση, μπορούν να οδηγήσουν σε υπερκατανάλωση τροφής. Τρώγοντας, όμως, το μόνο που καταφέρνουν είναι να τους γίνετε το φαγητό μια συνήθεια, εμποδίζοντας από τον εαυτό τους την εκμάθηση των δεξιοτήτων για την επίλυση των αρνητικών συναισθημάτων τους.  

Το πρόβλημα γίνεται ακόμη δυσκολότερο από το γεγονός, ότι στη διατροφική αυτή διαταραχή, γίνεται επιλεκτικά μεγαλύτερη κατανάλωση τροφίμων πλούσιων σε θερμίδες, όπως τα γλυκά και τα λιπαρά. Επίσης, έχει παρατηρηθεί ότι, υπάρχει μεγάλη προτίμηση από τα άτομα αυτά να καταναλώνουν αλμυρά εδέσματα.

Φαίνεται ότι μερικά τρόφιμα έχουν εθιστικές ιδιότητες. Η πρόσληψη μερικών εδεσμάτων, όπως για παράδειγμα η σοκολάτα, είναι πιθανόν ότι προκαλεί την απελευθέρωση ουσιών στον οργανισμό, όπως τα οπιοειδή, σε πολύ μικρές ποσότητες. Οι ουσίες αυτές προκαλούν προσωρινά ευχαρίστηση που είναι αντισταθμιστική στην κακή ψυχολογική κατάσταση του ατόμου.  

Το πρόβλημα που δημιουργείται, όμως, είναι διπλό. Το πρώτο μέρος είναι ότι η ανακούφιση είναι μόνο προσωρινή και με το σταμάτημα του φαγητού, η προσοχή επανέρχεται πάλι στις σκοτούρες. Το δεύτερο μέρος είναι ότι προστίθενται στο σώμα περιττά κιλά. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, σύντομα να επέλθει η παχυσαρκία και μαζί νέα άσχημα ψυχολογικά αισθήματα λόγω της κακής σωματικής εικόνας και ενοχής που αφορούν στη συμπεριφορά υπερφαγίας.    


 Τρόποι αντιμετώπισης της συναισθηματικής υπερφαγίας  

Αρχικά, πρέπει να προσδιορίσετε ποια συναισθηματικά ερεθίσματα σας προκαλούνε την επιθυμία για φαγητό και τις κακές διατροφικές σας συνήθειες. Ωστόσο, ο εντοπισμός των συναισθηματικών ερεθισμάτων από μόνο του δεν είναι αρκετό για να μεταβάλει αυτή την διατροφική συμπεριφορά. Συνήθως, από την στιγμή που έχετε υιοθετήσει ένα μοτίβο, στην προκειμένη περίπτωση το φαγητό ως απάντηση στα συναισθήματά σας ή σε ορισμένες καταστάσεις που βιώνετε, σας έχει γίνει μια συνήθεια. Γι’ αυτό είναι σημαντικό να προσπαθήσετε να αλλάξετε αυτή την συνήθεια.  

Ένας τόπος που θα σας βοηθήσει σε αυτό είναι να καταγράφετε πότε, τι, και πόσο τρώτε. Ταυτόχρονα, θα πρέπει να καταγράφετε τα συναισθήματα που έχετε όταν πρόκειται να καταναλώσετε την τροφή. Αυτή η μέθοδος θα σας βοηθήσει να αναγνωρίσετε συγκεκριμένες καταστάσεις, οι οποίες σας σπρώχνουν στην υπερφαγία.  

Το επόμενο βήμα είναι η ανάπτυξη εναλλακτικών λύσεων αντί για το φαγητό. Δηλαδή, όταν θα πιάσετε τον εαυτό σας να είναι έτοιμος να κάνει μια διατροφική παρασπονδία ως απάντηση στα συναισθήματά σας, δοκιμάστε να κάνετε κάποια άλλη δραστηριότητα, όπως να διαβάσετε ένα βιβλίο, να ακούσετε μουσική, να πάτε μια βόλτα, να μιλήσετε με έναν φίλο ή οποιαδήποτε άλλο θα σας ευχαριστούσε, μέχρι να περάσει η επιθυμία σας για το φαγητό.  

Επιπλέον, είναι καλό να περιορίζεται η αποθήκευση ή η αγορά γλυκών, λιπαρών και αλμυρών εδεσμάτων, στα όποια υπάρχει η τάση να καταναλώνονται επιλεκτικά από κάποιον που έχει συναισθηματική υπερφαγία. Ακόμη και όταν υπάρχει η ακατάσχετη επιθυμία να φάτε κάτι, είναι προτιμότερο να επιλέγετε να καταναλώσετε τρόφιμα με λίγες θερμίδες και λιπαρά.  

Κάποιες καλές επιλογές τροφίμων που βοηθούν εναντίον της υπερφαγίας είναι τα δημητριακά ολικής αλέσεως, τα φρέσκα φρούτα ή λαχανικά, τα τρόφιμα που είναι πλούσια σε πρωτεΐνες αλλά φτωχά σε λιπαρά, τα γαλακτοκομικά χαμηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά.  

Επίσης, η ξεκούραση, ο καλός ύπνος και η τακτική σωματική άσκηση, βοηθώντας το σώμα να είναι σε καλύτερη φυσική κατάσταση, προστατεύουν από την ψυχολογική καταπόνηση, απομακρύνοντας έτσι τον κίνδυνο της υπερφαγίας.  

Δεν πρέπει να αφήνετε αισθήματα ενοχής να σας κυριεύουν και να σας βασανίζουν, εάν κάποτε η υπερφαγία σας καταβάλλει. Ξεκινήστε με θάρρος μια νέα μέρα διορθώνοντας όσα μπορείτε με βάση τα διδάγματα που πήρατε από την προηγούμενη εμπειρία σας.  

Εστιαστείτε στα θετικά που πετυχαίνετε, πάρτε κουράγιο, μη σταματάτε την προσπάθεια σας και συνεχίστε την καταπολέμηση της συναισθηματικής υπερφαγίας για να έχετε μια πιο ευχάριστη ζωή με καλύτερη υγεία.

Ποια είναι τα συμπτώματα του γαστρεντερικού
Το πεπτικό σύστημα αποτελείται από τον οισοφάγο, το στομάχι, το λεπτό και το παχύ έντερο. Επίσης, περιλαμβάνονται οι σιελογόνοι αδένες, το ήπαρ και το πάγκρεας, που είναι αδενικά όργανα και συνδέονται λειτουργικά με τον γαστρεντερικό σωλήνα. Η κυρία λειτουργία του γαστρεντερικού συστήματος είναι η αποτελεσματική διέλευση (κατάποση), πέψη και απορρόφηση της τροφής, καθώς και η αποβολή των άπεπτων ή μη απαραίτητων συστατικών. Η σωστή πέψη και απορρόφηση είναι ουσιώδεις για την ανάπτυξη του οργανισμού, τη διατήρηση και την εξασφάλιση της απαραίτητης ενέργειας. Ως γαστρεντερική νόσος χαρακτηρίζεται οποιαδήποτε διαταραχή εμποδίζει αυτήν τη φυσιολογική διαδικασία. Υπάρχουν πολλοί τύποι γαστρεντερικών διαταραχών. Ορισμένες από τις συνηθέστερες είναι η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση, η γαστρίτιδα, το πεπτικό έλκος, η διάρροια, η δυσκοιλιότητα, το ευερέθιστο έντερο και η φλεγμονώδης νόσος του εντέρου (ελκώδης κολίτιδα και νόσος του Crohn). Τα κυριότερα συμπτώματα των παθήσεων αυτών είναι κοιλιακός ή/και θωρακικός πόνος, κοιλιακή διάταση (φούσκωμα), δυσφαγία, ναυτία, εμετός, μετεωρισμός, όξινες ερυγές, εντερορραγία και γαστρορραγία (η αποβολή αίματος από το στόμα με εμετό ή η απώλεια αίματος με τα κόπρανα).  

Αποφυγή όξινων τροφών
Οι τροφές έχουν διαφορετικό ph μεταξύ τους, το οποίο  κυμαίνεται πολύ, από 2 στο χυμό λεμονιού μέχρι 8 στο αυγό. Οι περισσότερες τροφές έχουν ph το οποίο κυμαίνεται από 5-7. Το ph του χυμού από πορτοκάλι ή γκρέιπ-φρούτ είναι περίπου 3,2-3,6, διαφορετικό δηλαδή από το φυσιολογικό ph του γαστρικού υγρού (1,5-2,0). Τα άτομα που πάσχουν από προβλήματα του γαστρεντερικού, καλό θα ήταν να αποφεύγουν να καταναλώνουν όξινους χυμούς και όξινες τροφές, όπως διάφορα εσπεριδοειδή και ντομάτα. Μετά την πρόσληψη των όξινων τροφών, προκαλείτε αύξηση της οξύτητας των γαστρικών υγρών, με αποτέλεσμα να αυξάνετε και η οξύτητα του στομάχου. Η επιπλέον οξύτητα του στομάχου συμβάλλει στη χαλάρωση του οισοφαγικού σφιγκτήρα δημιουργώντας παλινδρόμηση του όξινου περιεχομένου του στομάχου προς τον οισοφάγο. Επίσης, η κακή λειτουργία του οισοφαγικού σφικτήρα προκαλεί καούρες και σε ορισμένες περιπτώσεις, η συνεχής έκθεση του βλεννογόνου του οισοφάγου στα καυστικά γαστρικά υγρά του στο­μά­χου μπορεί να προκαλέσει πληγές στον οισοφάγο (οισοφαγίτιδα). Όταν οι χυμοί των φρούτων διαλύονται με νερό όμως, τότε η επίδρασή τους στην γαστρική οξύτητα είναι αμελητέα.  

Περιορισμός των λιπαρών τροφών
Τα πλούσια σε λιπαρά γεύματα καθυστερούν το άδειασμα της τροφής από το στομάχι προς το έντερο αυξάνοντας τον κίνδυνο για εκδήλωση παλινδρόμησης. Άλλο ένα χαρακτηριστικό του λίπους της τροφής είναι ότι προκαλεί  απελευθέρωση χολοκυστοκινίνης από το λεπτό έντερο, που με την σειρά της μειώνει τον τόνο του καρδιακού σφικτήρα. Επίσης, τα λίπη στο λεπτό έντερο διεγείρουν την έκκριση εντερικών ορμονών, οι οποίες αναστέλλουν την έκκριση του γαστρικού οξέος, εμποδίζοντας την ομαλή πέψη της τροφής. Τέλος, η αυξημένη πρόσληψη λιπών συνοδεύεται με συχνές κενώσεις και μεγάλες σε όγκο. Για όλους τους παραπάνω λόγους συνιστάται μείωση της κατανάλωσης των λιπαρών τροφών από τα άτομα που έχουν συμπτώματα του γαστρεντερικού.      

Αυξήστε την κατανάλωση των Ω-3 λιπαρών οξέων
Τα ω-3 λιπαρά οξέα λειτουργούν εναντίον της φλεγμονής, έχουν δηλαδή αντιφλεγμονώδη δράση. Μειώνουν την παραγωγή ουσιών στον οργανισμό οι οποίες προάγουν τη φλεγμονή και την αυξημένη ευαισθησία στον πόνο. Ταυτόχρονα προάγουν τη σύνθεση ουσιών που έχουν αντιφλεγμονώδη και επουλωτική δράση. Η αντιφλεγμονώδης δράση των ω-3 λιπαρών οξέων βοηθά σε αυτοάνοσα νοσήματα, δηλαδή σε ασθένειες που οφείλονται σε παθολογική δράση του συστήματος άμυνας του οργανισμού. Στις παθήσεις αυτές, το ανοσολογικό σύστημα επιτίθεται εναντίον των ίδιων οργάνων και ιστών του ασθενούς. Τα ω-3 λιπαρά οξέα φαίνεται, ότι βοηθούν σε παθήσεις, όπως  η ελκώδης κολίτιδα και η νόσος Crohn.  

Προσοχή στην επιλογή των καρυκευμάτων και μπαχαρικών
 Η κανέλλα, το μοσχοκάρυδο, το θυμάρι και η σκόνη μουστάρδας δεν επηρεάζουν την έκκριση γαστρικού οξέος. Αντίθετα, το καυτερό πιπέρι και η ξερή κόκκινη πιπεριά προκαλούν ερυθρότητα, οίδημα και βλάβη στο βλεννογόνο, επιτείνοντας την δυσφορία. Έρευνες έχουν δείξει επίσης, ότι το αλάτι επιδεινώνει το έλκος. Έτσι συστήνεται σε όσους έχουν συμπτώματα του γαστρεντερικού να προσέχουν ποια καρυκεύματα και μπαχαρικά χρησιμοποιούν κατά την παρασκευή των γευμάτων τους, καθώς και να περιορίσουν την κατανάλωση του αλατιού.  


Βάλτε τα προβιοτικά στην διατροφή σας
Τα προβιοτικά είναι ζωντανά βακτήρια, συνήθως από τα γένη Bifodobacterium και Λακτοβάκιλλους. Τα βακτήρια αυτά «τρέφονται» με τις φυτικές ίνες που καταλήγουν στο παχύ έντερο από τα τρόφιμα και παράγουν γαλακτικό οξύ. Η πιο σημαντική λειτουργία τους στον ανθρώπινο οργανισμό είναι, όταν καταναλώνονται τακτικά και σε επαρκείς ποσότητες, αλλάζουν τη βακτηριακή ισορροπία στο ανθρώπινο έντερο έχοντας ευεργετικές επιδράσεις στην υγεία. Επιπρόσθετα, διαθέτουν και σημαντικές αντιοξειδωτικές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες και για τον λόγο αυτό θεωρείται ότι μπορούν να επηρεάσουν την επούλωση των φλεγμονών του στομάχου και του εντέρου. Επίσης, βοηθούν τα κόπρανα να αυξηθούν σε όγκο και να μαλακώσουν επιταχύνοντας έτσι τον χρόνο διέλευσης τους από το έντερο. Παρότι μιλάμε για βακτήρια, τα συγκεκριμένα δεν έχουν παθογόνες ιδιότητες και δεν προκαλούν προβλήματα στην υγεία του ατόμου. Τα προβιοτικά υπάρχουν σε διάφορα εμπλουτισμένα προϊόντα που κυκλοφορούν ευρέως στην αγορά, όπως το γιαούρτι, το βουτυρόγαλο, το τυρί, το κεφίρ και τα ροφήματα γιαουρτιού.  

Ευεργετική η Μαστίχα Χίου
Η μαστίχα Χίου έχει ισχυρή αντιφλεγμονώδη δράση που οφείλεται στο ελεανολικό και ολεανολικό οξύ που περιέχει και δρα επουλωτικά σε φλεγμονές, όπως οισοφαγίτιδες, γαστρίτιδες, δωδεκαδακτυλικό έλκος και κολίτιδες. Επιπλέον, αποτρέπει την εντερική στασιμότητα συμβάλλοντας στην καταπολέμηση της δυσπεψίας και του τυμπανισμού. Πρόσφατες μελέτες αποδεικνύουν πως ακόμη και σε μικρή ποσότητα (1mg για 2 εβδομάδες) η μαστίχα είναι ικανή να θεραπεύσει το πεπτικό έλκος, εξαιτίας της αντιμικροβιακής της δράσης. Λόγω της ευεργετικής της δράσης συστήνεται η καθημερινή μάσηση μαστίχας Χίου στην ανεπεξέργαστη μορφή της (κρύσταλλοι ή «δάκρυα» μαστίχας), αλλά και με τη μορφή σκόνης, τσίχλας ή μαστιχέλαιου στα άτομα που πάσχουν από παθήσεις του γαστρεντερικού.    

Δώστε προσοχή στο Γάλα
Το γάλα παρόλο που δεν θεωρείται όξινο τρόφιμο, έχει διαπιστωθεί ότι αυξάνει την έκκριση γαστρικών οξέων 2-3 ώρες μετά τη λήψη του. Αυτό ίσως οφείλεται στην πρωτεΐνη του γάλακτος ή και στο ασβέστιο που περιέχει. Αντίθετα, τα γαλακτοκομικά που έχουν υποστεί ζύμωση, δηλαδή το γιαούρτι και το τυρί, δεν αυξάνουν την έκκριση οξέος. Οπότε, σε έξαρση των γαστρεντερικών συμπτωμάτων καλό θα είναι να αποφεύγετε η κατανάλωση γάλακτος και να γίνετε η αντικατάσταση αυτού με γιαούρτι, εάν το πρώτο δεν είναι ανεκτό.  

Περιορίστε την καφείνη
Ο κανονικός καφές, ο ντεκαφεϊνέ, και τα ροφήματα που περιέχουν καφεΐνη, όπως το τσάι και τα αναψυκτικά, διεγείρουν την έκκριση υδροχλωρικού οξέος στο στομάχι μειώνοντας το pH του γαστρικού υγρού. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την κακή πέψη των τροφών. Συστήνεται λοιπόν περιορισμένη κατανάλωση τέτοιων ροφημάτων.  

Με μέτρο το αλκοόλ
Μεγάλες ποσότητες αλκοόλ μπορούν να προκαλέσουν βλάβες στο βλεννογόνο του πεπτικού συστήματος, ιδίως τα ποτά με μεγάλη περιεκτικότητα σε αλκοόλη (40 %). Επίσης η μπίρα και το κρασί αυξάνουν σημαντικά την έκκριση γαστρικού οξέος. Βέβαια η  αποχή από το αλκοόλ συστήνεται μόνο κατά την έξαρση των συμπτωμάτων. Καλό θα ήταν η πρόσληψη του αλκοόλ να συνοδεύεται πάντα με το γεύμα και να μην ξεπερνά τις 1-2 μερίδες ημερησίως από άτομα που πάσχουν από προβλήματα του γαστρεντερικού.   

Τέλος στο κάπνισμα
Το κάπνισμα συμβάλλει στο σχηματισμό έλκους, αυξάνει τη συχνότητα υποτροπής και επιβραδύνει την επούλωση των ελκών, αφού αναστέλλει την δράση των προστατευτικών προσταγλαδίνων. Το έλκος όχι μόνο είναι σημαντικά πιο συχνό στους καπνιστές αλλά και η συχνότητά του αυξάνει ανάλογα με τον αριθμό των τσιγάρων που καπνίζει το άτομο. Επίσης η επούλωση των ελκών γίνεται πολύ πιο δύσκολα στα άτομα που καπνίζουν. Για το λόγο αυτό συστήνεται η διακοπή του καπνίσματος από τα άτομα που πάσχουν από πεπτικό έλκος.  

Βάλτε περισσότερη κίνηση στη ζωή σας
Η τακτική σωματική δραστηριότητα βελτιώνει την γενικότερη υγεία του γαστρεντερικού, συμβάλλοντας στην πρόληψη και αντιμετώπιση γαστρεντερικών καταστάσεων και νόσων. Η άσκηση αποτελεί ένα υγιή μέσο εκτόνωσης του stress το οποίο είναι βασικός υπαίτιος για την έξαρση του συνδρόμου ευερέθιστου εντέρου. Επίσης, βοηθά την κινητικότητα του εντέρου ενώ ταυτόχρονα κατευνάζει συμπτώματα όπως ο τυμπανισμός. Έχει δειχθεί ότι η άσκηση παίζει ρόλο στην αντιμετώπιση της δυσκοιλιότητας, βελτιώνοντας την ποιότητα ζωής των πασχόντων. Κάποιες σχετικές έρευνες όμως, έχουν καταλήξει σε αντικρουόμενα αποτελέσματα, όσον αφορά την επίδραση της άσκησης στην κινητικότητα του εντέρου.    

Ο  Σχεδιασμός  και το Πλήθος των Γευμάτων
Καλό θα ήταν να αποφεύγονται τα μεγάλα σε ποσότητα γεύματα. Οι μαγειρικές τεχνικές που θα πρέπει να προτιμώνται είναι απλές όπως το βράσιμο, το ψήσιμο και το μαγείρεμα στον ατμό. Θα πρέπει να αποφεύγονται τα περίπλοκα μαγειρεμένα φαγητά, με σάλτσες καθώς και τα τηγανητά. Επίσης, καλό θα ήταν  το γεύμα να καταναλώνεται με αργούς ρυθμούς και να γίνεται καλό μάσημα της τροφής, ώστε να μην επιβαρύνεται το στομάχι. Μερικές φορές οι ασθενείς που πάσχουν από παθήσεις του γαστρεντερικού, ανέχονται καλύτερα τα μικρά και συχνά γεύματα, γιατί μειώνουν τη διάταση του στομάχου και το συναίσθημα δυσφορίας που ακολουθεί. Από την άλλη, διεγείρουν συνεχώς την έκκριση οξέος στο στομάχι, πιθανώς επιδεινώνοντας την κατάσταση. Ο διαιτολόγος σχεδιάζει τα γεύματα για κάθε ασθενή ξεχωριστά, ανάλογα με την πάθησή του και τις ανάγκες του και συστήνει 4 έως 6 γεύματα ημερησίως.